Blog #9

Het gebeurt steeds vaker dat ik tegen praktische zaken aanloop die ik van tevoren niet heb bedacht. Zo moest ik vorige week naar de fysio voor mijn frozen shoulder. (Yep, die heb ik ook nog steeds maar gaat de goeie kant op, “deze ga je wel winnen” zei hij laatst).

Ik wil met mijn kruk naar de auto lopen en merk dat het regent. Normaal gesproken neem je een paraplu mee maar dat gaat niet omdat ik maar 1 goeie hand heb en daar heb ik die kruk mee vast óf je trekt een sprintje. “Nu ben ik de sjaak” denk ik bij mezelf terwijl ik de regen op mijn haar voel landen dus bij terugkomst zeg ik tegen Jan en Isa: “Ik heb een toffe regenjas nodig”. Ik heb alleen van die regenjassen hangen die bij zo’n heel pak horen en die zijn echt niet leuk! Isa gaat meteen googelen en zoekt een mooie oud-roze jas met capuchon uit. De dag erop is ie binnen en ik heb er de afgelopen dagen al dankbaar in rondgestrompeld.

Ook merk ik dat je lijf niet meer in hetzelfde tempo als je hoofd gaat en dan met name de spraak. Laatst zei Isa ’s-avonds vanuit haar kamer: “Slaap lekker mam”, ik roep terug: “jij ook”, tenminste, zo klonk dat in mijn hoofd. Ik hoorde mezelf iets roepen als: “jehooh”. “Focus als je praat!” denk ik bij mezelf. Maar ik ben moe, wil naar bed, ze snapt me wel. En vorige maand zitten we heerlijk met de eetclub aan tafel. Eén keer in de zoveel tijd koken we allemaal in een bepaald thema en maken daar een klein feestje van. Aan tafel voeren we dan natuurlijk de leukste gesprekken maar op het moment dat ik wil inhaken op iets kom ik er nèt niet bovenuit, neem ik nèt een hap (praten en eten tegelijk is bijna onmogelijk inmiddels) of komt mijn zin er zo traag uit dat de strekking voor mijn gevoel al weg is. Dus besluit je om maar te genieten van de mensen en gesprekken om je heen maar realiseer je je ook dat je niet meer zo bijdraagt aan de sfeer zoals je gewend was. Dit vergt dus ook weer een stukje acceptatie. Ik ben heel blij dat onze vrienden het nog wel leuk vinden om dingen met mij te blijven doen.

Zo ga ik afgelopen zaterdag met vriendinnen Caro en Dorien een wijntje drinken in de haven van Naarden, supergezellig! We bestellen witte wijn, wat bitterballen, tortillachips en een flatbread en zitten heerlijk buiten onder de terrasverwarmer bij te kletsen over (klein-)kinderen, werk, vakanties en dingen die ik hier niet vertel haha!

Caro rekent af, ruim 50 euro en ik zeg nog bij het uitstappen: “Wel een tikkie sturen hè?”. Dat tikkie kreeg ik een uur later:

Hoi, ik heb een betaalverzoek gemaakt van € 1,50 voor 1 bitterbal, 1 chipje en 3 slokjes wijn. Xxx. Je kunt met elke bank in Nederland betalen. Dank je wel!

Ik vind het ontzettend grappig maar sneu is het ook wel, ik zou echt wel weer een keer lekker aangeschoten willen zijn maar met het tempo waarin ik tegenwoordig drink zit dat er niet in.

En terwijl we accepteren, aanpassen en ook af en toe niet kom ik het treffende gedicht tegen van Sascha Groen, de mooie echtgenote van ook een stoere, jonge ALS patiënt. En zo voelt het.

Als                                                    

                                                           Je huid je huis geworden is

                                                           en je woorden zijn op slot

                                                           in jouw ogen je verhaal

                                                           maar de sleutel is kapot

                                                           je levenslang gekregen hebt

                                                           jouw lichaam je gevangenis

                                                           dwars door al je stilte heen

                                                           jouw strijd voor altijd hoorbaar is           

25 comments / Add your comment below

  1. Lieverd wat kan je toch mooi schrijven ik lees je verhalen met de liefde die je weet over te brengen
    Fijn dat je vrienden en vriendinnen er voor je zijn
    Heel veel liefs voor jou en je gezin ♥️♥️♥️

  2. Lieve Anna,
    Ik ken jou enkel van samen in de dezelfde B&B op vakantie, af en toe en babbel en samen wat gaan eten en ik vond jou toen al een super vrouw. Je bent een prachtige vrouw ook als je stilletjes bent omdat je juist een hap eten binnen werkt, je hebt geen wijn nodig om leuk en betrokken te zijn want dat straalt altijd van jou af en je bent heel mooi, ook met natte haren(daar ben ik van overtuigd) Geniet van de vele uitstapjes en samenzijn met jouw vele (h)echte vrienden en vriendinnen en jouw familie.
    We denken heel veel aan jou en Jan.

    Dikke kus,
    Kathleen

  3. Ik ken je niet persoonlijk Anna. Maar via je zus Martine hoorde ik van je. Ik lees je blogs en bewonder je moed. Je bent een prachtig mens!

  4. Jemig wat is et toch fijn als je kunt lezen wat jij tegenkomt en wat ik ook zo voel en meemaak.
    Herkenning. Maar erg moeilijk in acceptatie.

  5. Lieve mooie Anna,
    Wat schrijf je toch prachtig! Ik voel ieder woord dat je schrijft! Klinkt heel raar maar ik kijk altijd uit naar je blogs!!! Je zit in Mn hoofd lieve Anna!
    ❤️❤️😘😘

    1. Hoi Anna
      Ik had en krijg steeds meer respect voor de wijze hoe jij in het leven staat. Die kracht en je humor en de wijze van inleven, petje af. Hans en ik denken veel aan jullie. Dikke knuffels van Hans en Paul. 💓❤️💕

  6. Lieve Anna
    Zo knap, jouw positiviteit, in oplossingen blijven denken. Zo bijzonder, zo uniek. PRACHT MENS, ben je!
    Liefs, Mayella

  7. Lieve Anna,

    Ik zal mij eerst even voorstellen, ik heet Fenny van Schouten en ik ben de moeder van je collega Michelle Oosterwijk.
    Zij stuurt mij jou blogs en als ik ze zit te lezen lopen de tranen over mijn wangen.
    Ik vind het zo knap van jou dat je dat doet nog zoveel humor hebt, ondanks dat je erg veel moet afzien.

    Wij kennen elkaar niet, maar door de verhalen van Michelle toch een heel klein beetje, zeker over jullie aparte
    humor samen.

    Anna, ik wens je heel veel sterkte, Liefs Fenny.

    1. Lieve Fenny,
      Leuk “kennis te maken” en dank je wel dat je mijn blog leest.
      Lief van Michelle dat ze ze doorstuurt! Jullie hebben een hele leuke dochter! 😁
      Dank voor jullie medeleven, doet me goed.

      Liefs, Anna

  8. Je dochter heeft een mooie jas voor je uitgezocht. Jij en de bloemen staan er prachtig bij.
    Nu weer wachten op de regen!
    De up’s en down’s tussen jouw regels door zijn wel een paar regendruppels/tranen waard. Evenals het gedicht.

    Veel liefs

    1. Lieve Anna,

      Vroeger woonden we allebei op Karveel 04 en speelden we wel eens samen. Je moeder vertelde mijn ouders over je ziekte. Via via vond ik je blogs, ik heb ze allemaal gelezen. Ik herkende je ook meteen op de foto’s. Wat bewonderenswaardig hoe je met je ziekte omgaat en wat fijn dat je je gevoelens zo goed op kunt schrijven. Het heeft me echt geraakt. Heel veel sterkte, ik leef enorm met je mee!

      Liefs, Els van Zuthem

  9. Lieve Anna,

    Wat ben je toch krachtig en sterk! Wat een bewondering heb ik voor je. Je bent een topper ik leef met je mee!
    Liefs en X Laura

  10. Lieve Anna, wat een mooi stoere jas heb je aan! geschikt voor de regen maar ook om mee te showen. weet je nog van “vroeger” toen je bij Woonvast, later Ter Steege zat en je regelmatig in gebouw Corrosia bij ons, de commerciele meiden van de Alliantie, over de vloer kwam? Vanuit jullie kantoortje aan de overkant kwam je met pakken verkoopdossiers onder je arm om met Claudia en Jolanda de verkoopwoningen te bespreken. Ik had er in het begin totaal geen erg in dat jij de zus van Martine was; tot je op een keer met je gebruikelijke stralende lach binnenkwam, recht op me afliep en zei “Je staat bij mijn zus op de verjaardagskalender” Later toen ik Martine op de manege tegenkwam hebben we het er nog over gehad. Herinneringen, grappige momenten die je beleeft of zomaar een mooie bloem in het veld; geniet ervan Anna.
    groetjes, Grada

  11. Je ontroert me Anna,
    Wat een levenskracht heb jij
    Je humor, relativeringsvermogen, je zin om ervoor te gaan
    Ze inspireren mij
    Ze geven mij een duw in de juiste richting
    We zijn zelfs leeftijdsgenoten!
    En terwijl ik mezelf door de overgang heen worstel
    vecht jij elke dag met tomeloze kracht
    Die kracht bewonder ik mateloos
    Anna, ook al ken ik je niet persoonlijk,
    ik hoop dat het leven je goed gezind is
    ik wens je een lang leven toe met je dierbaren!
    Kracht, geloof en liefde, mogen zij altijd aan jouw kant staan
    Liefs van een bewonderaarster
    Monique

Geef een reactie