Het is beroerd te merken dat de achteruitgang iets harder gaat dan we gehoopt hadden. Ik merk het in mijn lopen (linkerbeen), praten (gaat langzamer) en mijn linkerhand waar het allemaal in begonnen is, is zo goed als onbruikbaar maar gelukkig ben ik rechts!
Laatst reed ik voor mijn werk naar het kantoor van collega’s in Amsterdam Noord. Omdat ik van huis kwam en niet vanaf ons kantoor wilde ik voor de zekerheid mijn navigatie aan zetten. Nu hebben wij een mooie moderne auto waarbij alle commando’s spraak gestuurd uitgevoerd kunnen worden dus op de A1 druk ik op het knopje op mijn stuur en zeg: “Struis-gras-straat Amsterdam Noord”. Terwijl ik het zeg denk ik “wat een klotenaam als je niet lekker praat”. Opel antwoordt: “Bedoeld u Jan van Galenstraat?” Nee! Overnieuw. Na 3 keer allerlei verkeerde adressen toegeroepen gekregen te hebben geef ik het op. Eigenlijk weet ik de weg ook wel dus ben er gekomen.
Eind maart zijn we heerlijk een lang weekend weg geweest met de vriendenclub naar Lochem. Net als de week eind februari met Jan en de kids naar Andalusië wil ik zoveel mogelijk leuke dingen doen met iedereen waar ik van hou. We hebben een mooi groot huis gehuurd op een prachtig park en het weer zit ook nog ’s mee. Als we aankomen en ons hebben geïnstalleerd komen de lekkere hapjes en flessen wijn op tafel om het weekend in te luiden. Als ik toch praat alsof ik 4 wijn op heb kan ik ze beter drinken ook. We doen spelletjes, verkennen de omgeving, eten heerlijk en zijn verrast door Zutphen, in de pocket!
Wat ik heel wonderlijk vind om te merken is dat er nog steeds geen week voorbij gaat zonder bloemen, kadootjes, kaarten en berichtjes. Veel lieve verzoekjes om te lunchen of wat te drinken, hartverwarmend! Zoals vriendin Bernadette zegt: “We willen allemaal nog een stukje Anna”, het ontroerd me nog steeds. Ook alle reacties op mijn website en facebook waar ik niet persoonlijk op reageer, ik lees ze echt en doen me goed! Na een bezoek aan de fysio loop ik buiten een bevriende makelaar tegen het lijf waar ik in de tijd dat ik in Almere zat heel veel mee samen heb gewerkt. Ook hij schrikt enorm van mijn verhaal en twee dagen later wordt er een enorm boeket bezorgd, ik ben verdrietig en voel me bevoorrecht tegelijk op dat soort momenten. Ik vind het ook echt heel leuk om nog veel met iedereen te doen maar ik kom serieus regelmatig in tijdnood. Fysiotherapie, hydrotherapie, logopedie, bezoekjes aan het UMC voor de trial, acupunctuur en werken. Ik moet hier echt nog een balans in vinden.
In het kader van mooie herinneringen maken doen we met de hele familie een prachtige fotoshoot, ideetje van Martine die dit sowieso al wilde laten doen. Op een zonnige zondagochtend worden Mama, Sjoerd, Martine, Tim, Jan, Max, Isa en ik in Almere Duin (ja echt!) prachtig op de foto gezet door Helga van MooiKlein Fotografie. Daarna trakteert Mama ons op een heerlijke lunch en dan is het leven weer voor heel even verrukkelijk.
Prachtig beschreven Anna en……. we blijven lunchen en bijkletsen hoor!!!!
❤
Dierbare momenten….. wat hebben we een geweldig weekend gehad, lieve Anna 💓💓💓
Een dikke kus voor jou Anna, ik denk veel aan je (merk je niks van maar het is echt waar!)
Lieverd, wat heb je weer mooi geschreven…. weer tranen, maar ook blij dat we nog mooie dingen samen doen. Ik hou van je
Lieverd, heel mooi geschreven weer.. en goed dat je je emotie op deze manier van je af schrijft.. zoals dat heet.. al wordt je er telkens mee geconfronteerd! Ik geef je een hele dikke knuffel!!! ❤
Gewoon zo trots op je prachtig mens! X
Prachtig beschreven! We blijven lunchen en we blijven om suffe dingen lachen! 💋💋💋
Hoi Anna,
Fijn om weer een verhaal van je te lezen.Leuk die fotoshoot!
Jullie hebben goed weer gehad zie ik op het strand…….
Nu op naar de zomer, volhouden hoor………….. liefs Nel
Wat fijn dat iedereen om je heen jou laat genieten! En dat je zoveel mooie mensen om je heen hebt! Je bent een topper, de topperste topster van alle toppers ❤️
Lieve Anna,
Wederom prachtig helder geschreven. Je kent mij niet, ik was een cursist van Martine, maar lees jouw blog met veel belangstelling. Wat heb ik een respect voor jou, je gezin en je familie. Ik hoop dat de achteruitgang nu echt even stagneert, zou zo gijn zijn.
Ik wens jullie dan ook allemaal heel veel sterkte.
Liefs Mirella
Ach, lieve An, je verhaal gaat me steeds door merg en been. Maar wat me ook opvalt is dat je je gevoel voor humor niet kwijt bent en dat je je je niet zomaar uit het veld laat slaan. Zo ken ik je ook. En je maakt mooie herinneringen met iedereen die je dierbaar is en die van je houdt. Ik hoop dat er nog heel veel foto’s bijkomen!
Lieve Anna,
Ik ken jou niet en jij mij niet. Via mijn collega Carolien kwam ik op jouw blog. Je schrijft mooi. Het komt echt wel binnen. Vreselijk dat een ziekte zo snel kan gaan. Ik wens jou nog vele mooie momenten met iedereen van wie je houdt.
Wow, Anna, tijdens de fotoshoot zag ik een mooie vrouw… sorry, wel foto’s gemaakt, maar ik heb je amper gesproken of gezien 😉 Ik vond de reportage heel bijzonder, wat een mooie hechte familieband hebben jullie.
Nu ik jouw stukjes lees zie ik een prachtige sterke vrouw, indrukwekkend (en grappig) hoe je schrijft en hoe je ons mee neemt in je verhaal. Heel veel sterkte, kracht maar bovenal veel liefde toegewenst!
❤️🌸
Gr,
Roshnie
Lieve Anna,
Wat prachtig kan je het beschrijven met veel humor, eerlijk , wat een vreselijke K. ziekte is dit. Wat een mooie foto’s hebben jullie gemaakt zeg. Je ziet er nog zo heel goed uit , bijna niet te bevatten dat dit aan de hand is. Ik wens jullie al kracht en liefde om met deze situatie om te gaan, wat een dubbele pech dat het nu zo snel gaat. Wij leven al maanden mee op afstand, sorry nu pas een berichtje , zet hem op Anna .
Liefs Annelies
Hai Anne,
Martine sprak vol trots over je, in een moment dat ik bij haar was.
Ik heb je blogs nu gelezen en denk, echt een leuk mooi en grappig zusje!
♥