Het is maar goed dat je niet weet wanneer je iets voor de laatste keer gedaan hebt, dat maakt het minder triest. Zo dacht ik vanmorgen opeens toen Jan een bakkie koffie voor zichzelf maakte, wanneer heb ik voor het laatst een cappuccino gedronken? Of ben ik zonder hulp van de bank opgestaan? Of de post van de mat gepakt? Géén idéé. En dat is maar goed ook want zo neem ik elke week wel afscheid van iets wat ik pas later doorheb.
Ik weet wel wanneer ik voor het laatst m’n billen heb afgeveegd want vorige week heb ik zo’n sjiek toilet gekregen met verwarmde toiletbril, vier verschillende waterstralen in verschillende temperaturen waarna de hele boel wordt droog geföhnd op de door jou ingestelde temperatuur. Een ware belevenis. Wel een beetje jammer dat er niet, zoals in Japan, een lekker luchtje en leuk muziekje uitkomt. De monteur waarschuwde wel dat je hem niet per ongeluk moet activeren wanneer je hem schoonmaakt anders zit het water tegen het plafond. Ik kom mijn dagen door met frisse bips en schone handjes!
Wat voor anderen misschien een beetje shocking is maar waar mijn familie zich niet over verbaast is dat ik een draaiboek aan het maken ben voor mijn uitvaart. Het zit nou eenmaal in mijn aard om alles zelf en goed geregeld te hebben en ook hierbij geeft het me rust om dat in orde te hebben. Ik wil dat niet alleen doen en dacht: “als er wedding planners bestaan, zijn er dan geen funeral planners?” Ik wist meteen wie ik daarvoor wilde vragen en gelukkig reageerde deze vriendin zoals ik verwachtte: “Ik vind het heel bijzonder en doe het graag voor je, maar eerst gaan we nog heel veel lachen!” Ook met mijn moeder had ik hier een goed en verhelderend gesprek over. Zoals altijd was ze donderdag bij me en vertelde me, eerst een beetje voorzichtig, dat ze een goed artikel had gelezen in de bijlage van de Volkskrant wat haar goed had gedaan en ze dacht dat ik er ook zeker iets aan kon hebben. Ze geeft het aan me en ik lees: “DE KUNST VAN HET STERVEN”. Het is een prachtig artikel waarin de relatie tussen de manier van doodgaan en de rouwverwerking van de nabestaanden uit de doeken gedaan wordt. Quote van arts/filosoof Bert Keizer: “Voor je nabestaanden heeft het wel degelijk zin om stijlvol te vertrekken, het sterven bestaat uit een verrassend mengsel van elegantie, eerlijkheid en humor”. Kijk, hier kan ik wat mee. Ik leer dat er drie dingen belangrijk zijn om dit op deze manier te doen:
– Kun je terugkijken op een mooi en goed leven? Check!
– Heb je geen angst voor de dood? Check!
– Kun je het leven hier loslaten? Nou, dat is nog even een dingetje maar daar werk ik aan.
Al met al een mooie handleiding hoe ik dit zou willen doen want tja, ik heb het nooit eerder gedaan. Nieuwsgierig geworden door de opmerking van een vriendin dat als zij gaat dat ze dan een rieten kist wil, pakken mam en ik de laptop erbij en googelen naar alternatieven voor de standaard kist. We zien een mooie romantisch uitziende kist van een materiaal, ook wel wilde Ananas genoemd, en we schieten in de lach als we de knoppen “in winkelmandje” en “gratis retourneren” zien en komen helemaal niet meer bij als we “gratis gevuld” kunnen aanklikken. Huilend van het lachen klappen we de laptop dicht, de rest is voor later. We gaan trivianten.
Oooh die WC! Ik heb altijd snel beeld en dus ook met het stukje over jouw wc bril, wat mij overigens heurrrrrlijk lijkt!
En wat sterk van jou maar ook van je moeder dat jullie het over jouw uitvaart kunnen hebben met een traan van het lachen…respect!
Lieve groet van mij kanjer! 💋
Ik word met de tillift op het toilet gezet en als ik klaar ben spoelen en fóhnen dat is heel prettig..
❤
Wat weet een prachtig verhaal. Gratis gevuld, geweldig 😊
Ik hoorde het al van je maatje/zus dat je hiermee bezig was en ik werd er wel even stil van. Alle andere problemen lijken zo triviaal naast wat jou overkomt. Jouw kracht is de manier waarop je ermee omgaat en dat maakt het dragelijk voor de mensen om je heen. Lang leve de humor! Dankjewel.
Alweer zo’n fantastisch geschreven blog. Respect voor jullie!
Heel goed , echt doen! wij hebben laatst bij mijn vader ervaren hoe t is om een slechte begrafenis mee te maken , fotopresentatie niet getoond en verkeerde muziek en kan je vertellen dat is echt heel erg naar. Goed van jou dat je het nu al regelt al is het hopelijk nog lang niet nodig!😘
Lieve Anna. Het is helemaal niet gek om met je eigen uitvaart bezig te zijn, het is 1 van de dingen waar je invloed op hebt en dus waar je jouw eigen ideeën over mag hebben. Deel ze, je zult verwonderd zijn over wat je dan zegt en voelt. Het is een proces wat je samen kunt doen, maar jij hebt het laatste woord. Een lach en een traan, zeker, en stap voor stap. Wat wil je wel, wat wil je niet, wat maakt jou niet uit. Met wat hulp zal je er vast een heel eind mee komen. Veel liefs!
❤️
Wat heb je dit weer mooi geschreven. Ik kan me heel goed voorstellen dat veel mensen je ook dankbaar zijn voor de manier waarop je dingen beschrijft. Waarschijnlijk ben je voor veel mensen een mooie inspiratiebron, je bent een mooi mens 😘
Anna…, ik ken je niet…., maar ik houd van je…
😘
Wat ben je toch een prachtig mens! Wat mooi dat je samen met je moeder over je uitvaart kunt praten én lachen. Het moet niet gekker worden. Maar ik begrijp dat je daar de controle over wilt houden. Liefs
Hi Anna,
Wij kennen elkaar niet,
Maar ik ben een vriendin van Daan.
Jou blogs lees ik met verschillende emoties maar altijd met een gevoel van respect voor hoe krachtig jij overkomt en als ik daan mag geloven ook echt bent.
Ik was ontroerd door het stukje “Voor je nabestaanden heeft het wel degelijk zin om stijlvol te vertrekken, het sterven bestaat uit een verrassend mengsel van elegantie, eerlijkheid en humor”
Helaas weet ik uit ervaring hoe belangrijk dit echt is.
Stijlvol vertrekken is voor de mensen die achter moeten blijven een heel belangrijk stuk in het leven wat na het afscheid komt.
Hou de humor vast en blijf eerlijk!
Liefs Aukje
Ps gave shirts!!
😘
🧡
Lieve Anne,
Weer je blog gelezen, traantje weggepinkt.
Samen met je moeder over je afscheid praten…………
Sterkte en houd moed
Liefs uit Amstelveen
Lieve Anna,
Wat weer mooi geschreven, goed dat je er al mee bezig kunt zijn en fijn dat je dat met je moeder kunt bespreken. Hoop dat het voorlopig bij praten blijft, we kunnen je stukjes nog niet missen.
Wij zijn vorig week begonnen met de sondevoeding, ook zou Jac opgenomen worden in Maastricht bij het CTB voor de thuis beademing in te stellen helaas hebben ze afgebeld en nu met het coronavirus ziet het er nog niet uit dat dit op korte termijn zal gebeuren. We hebben al een paar keer buiten gegeten met de jas aan omdat hij het benauwd kreeg,
zo proberen we maar door te hobbelen, hou je taai,
liefs Mien