Ik word door de verpleegkundige van de thuiszorg uit bed ben geholpen en lekker gedoucht. “Wil je vandaag je haren gewassen hebben?”. “Nee hoor” antwoord ik, “dat doen we morgen wel weer”. Morgen komt namelijk die zuster die me ongeveer een complete hoofdmassage geeft als ze m’n haar wast en dat is zalig. Als ik afgedroogd ben smeert ze me heerlijk in met mijn favoriete Rituals bodylotion, kleedt me aan en vraagt welke sieraden ik om wil. Daarna vraagt ze wat ik met m’n haar wil vandaag en doet dat vervolgens met alle geduld. Als ik fris en fruitig beneden ben krijg ik op de bank de eerste sondevoeding van die dag toegediend. Mijn zus is er inmiddels ook, gezellig! Terwijl de voeding langzaam naar binnen stroomt pakt de zuster mijn hand en vraagt: “Wanneer komt je nagelstyliste?” Ik zeg: “Pas over twee weken, hoezo?”. “Nou, het hoekje hier lijkt wel een beetje los”. Ik antwoord een beetje cynisch: “Dat is wel mijn minst grote probleem” waar we toch weer om moeten lachen. “Ja dat snap ik” zegt ze “maar ik wil toch dat je er tiptop uitziet!”. En zo zijn ze, shout out to de meiden van de thuiszorg!
Nou, meiden… Ik kan online zien wie ik per dag kan verwachten en bij vorige week donderdag staat alleen “uitzendkracht”. Zal wel met de vakantie te maken hebben, ik wacht wel af wie er binnen komt wandelen. Zoals afgesproken hoor ik om 9.00 uur de voordeur opengaan en ik hoor een “Goeiemorgen!” van beneden komen en denk: “Ik hoop dat ze zo’n zware stem heeft omdat het nog ochtend is, of misschien heeft ze wel veel gerookt, en terwijl ik van alles bedenk komt er een vrolijk mannenhoofd om de slaapkamerdeur en zegt: Hoi! Ik ben M. Oké, omschakelen. Niet de tijd om preuts te worden, “hij is vast homo toch?” denk ik stereotiep. Ik stel me voor en hij vraagt of ik wil douchen. “Eh… ja…” zeg ik en hij gaat aan de slag. Terwijl ik onder de douche zit vertelt hij vrolijk over zijn familie en kleinkinderen. “Oké, geen homo dus” concludeer ik maar hij is zo professioneel dat ik het eigenlijk helemaal geen probleem vind. Voordeel van zo’n sterke man is dat ie me hup! van de ene stoel in de andere slingert en ik in no time gepit en gedreven beneden zit. Daar is mijn moeder ook en ze zegt: “Zal ik de voeding geven? Heb jij tijd voor een lekker bakje koffie”.” Met taart” zeg ik want het is de verjaardag van de kids. Dat slaat M. niet af dus zo geregeld.
Ik merk wel dat ik de laatste week veel verdrietiger ben dan voorheen, ja nóg verdrietiger. Ik jank om het minste geringste. Geen idee waarom maar ik heb het zwaar. Misschien omdat ik op de 21e verjaardag van Max en Isa dacht: verdomme, ik wil zo graag hun 22e ook meemaken! En ik merk ook dat mijn lijf steeds minder wil, de hele nacht lig ik zoals Jan me in bed heeft gelegd want op mijn zij lig ik niet lekker, ik kan niet eens een been optrekken of iets en overdag kun je me uittekenen op de bank met laptop, telefoon en IPad om me heen want dat is toch het comfortabelst. Maar veel voor een lijf wat het toch al af laat weten doet dat natuurlijk niet. De acupuncturist merkt dit en regelt een fysiotherapeut aan huis voor me die me elke week gaat helpen met bewegen en Jan schakelt de ergotherapeut er weer bij. Misschien dat ik me daar een beetje beter van ga voelen. Afgelopen dinsdag moeten zus en ik allebei huilen als ze weg gaat. Ze zegt: “Ik zie dat je lijdt maar ik wil je nog lang niet kwijt!” En ik wil nog lang niet gaan.
Oh meid…wat ben je toch een heerlijke vrouw! Hoe je denkt als je de zware stem beneden hoort hahaha 🤣 gewéldig! Ik zou ook zo denken 🙈
Wat goed dat de thuiszorg zulke geweldige mensen zijn en je ook heerlijk vertroetelen…je verdient het!
Maar je laatste stuk heb ik door de tranen heen moeten lezen…zo intens verdrietig…😢
Denk aan je…
Liefs,
Simone 💋
🤣😘
O Anne wat heb ik een respect voor jou,en wat fijn dat he zoveel lieve mensen om je heen hebt
❤️
😪😪😍🥰💝
Ik wil je zo graag een hart onder de riem steken maar woorden schieten te kort xxxx
Vermoeiend dit leven zo hé. Blijf genieten van de mooie momentjes meis. Leef met je mee 😘
❤
Ik vind het iedere keer weer heftig om je blogs te lezen. Ik word er verdrietig van maar leer ook te waarderen wat ik heb. “Count your blessings”. Dank je sterke Anna. Alvast een goed weekend. Groet en kus, Marcello
🙏😘
Ook nu, blog gelezen.
Conclusie?
Ook nu wederom nog meer respect voor je en nog steeds trots op je griet!
Ps:
De lege ruimte tussen mijn eerste zin en het volgende tekstblokje is gevuld met een verhaal van minimaal een half uur en lijkt leeg maar bevat onzichtbare inkt.
Houdt je taai geweldig mens.
Groet Loek & Karin.
😘
Hou vol! ❤ Dikke knuffel
Wat moet je veel doorstaan!! En wat doe je dat ongelooflijk dapper.
Zo krachtig.
Liefs🥰
Ik lees het met tranen in mn ogen, maar evenzogoed met heel veel respect♥️
Veel kracht en sterkte toegewenst😘
Oooh ik had toch graag je gezicht willen zien toen je hoopte dat zij een zware stem zou hebben. Maar snap helemaal dat je toch denkt huh en nu? En super dat ze op je nageltjes letten want eens een diva altijd een diva. Je weet hoeveel respect ik voor je heb, hou van je ❤️❤️❤️
En ik van jou lieve Peet! ❤❤❤
Ik vind je zo enorm dapper 😘
Heel veel bewondering voor jou en je naasten.
Dikke knuffel voor jullie❤😘💞
Zucht…..
Weet gewoon steeds niet wat ik moet zeggen.
Zie steeds t moment voor me…
Kane in de havenkom bij jouw op t dak terras en in de pauze als een malle rennen met (Max of Isa) op mijn arm naar de boot om ze van dichtbij te zien….
Zoveel respect voor jouw lieve vrouw…..
Dikke kus
ik vind dit zo heftig ik ken Martine een beetje door de paarden foto’s en omdat ze patat kwam eten in mijn bar in Spanje en ik ben heel realistisch as ik zeg dat je mijn nachtmerrie leeft en ik heb alleen maar respect voor jou en jullie( martine) gezin en lees dit ook met zoveel emoties wat kan ik tegen je zeggen anders dan dat ik je zo graag even jou willen vasthouden en knuffelen gewoon omdat je menselijk bent en geen keuze hebt…..sorry dat jij deze ervaring in het leven krijgt ik heb even geen woorden dit is puur en oprecht uit mijn hart ik hoop dat ik hier niemand mee kwets xxxxx
Dank je wel voor je lieve reactie lieve Annemieke. En die knuffel doen we gewoon virtueel 🤗😘
Mooi verhaal lieve Anna, waar je zegt dat een hoofdmassage zoveel deugd doet. Maar ook waar je schrijft dat die sterke M. je zo handig en meteen van de ene stoel in de andere slingert en je binnen de kortste tijd ook beneden zit. Maar begrijpelijk dat je het tussendoor zwaar hebt……. Alsnog proficiat met jullie jarige tweeling, dat je het het samen nog vaak mogen vieren. Van harte liefs. <3 <3 <3
Lieve Flaca, wat een sterke vrouw ben je! Mooi en heftig om te lezen… dikke knuffel 😘
Lieve Anna,
Fuck a feathery duck…words fail….. zucht….again!
Lieve Anna, weet alsjeblieft dat jouw blog de hele flikkerse boel – voor mij en velen denk ik – aardig in perspectief zet! Iedere keer weer. Je schrijft op een manier waardoor je bijna in jouw huid kunt kruipen en voelt wat jij voelt. En dat is niet mals……ik weet je hebt geen keuze, je moet wel ….maar toch, ik geef het je te doen. Ik begrijp zo goed dat je je nog verdrietiger voelt…….onmetelijk verdriet is dit……..en toch ik ben je zo dankbaar voor jouw blog……huil en lach iedere keer weer een potje met je mee, en weet dat alles dat zich in mijn leventje of een gemiddeld leven voordoet weg te schrijven valt onder het motto: “Don’t sweat the small stuff, and it’s all small stuff anyway”.
Ji daarentegen, leeft the big stuff, en doet dat op onnavolgbare wijze! Hang in there Anna!
Liefs,
Gaby
Hang in there girl!!
Lieve Anna, weet niet of je me nog kent uit een ver verleden, maar ik wil toch graag iets tegen je zeggen. Weet niet goed wat, maar ik doe toch een poging. Ik zou willen dat dit soort rotziektes niet bestonden, dat er i.i.g. een medicijn tegen of therapie voor bestond en iedereen beter kan worden. We verschillen niet veel in leeftijd en kan me niet voorstellen hoe het is om deze rotziekte nu te krijgen. Ik lees jouw blog mee om te waarderen wat ik heb (niet materialistisch gezien) en om te lezen hoe krachtig jij met deze situatie om gaat!! Bewonderenswaardig, wat een mooi mens ben je!! Ik wens je veel liefde, warmte en kracht!! Liefs Bianca Cuquerella
Lieve Anna,
Wat een verhaal weer, het is ontzettend frustrerend als je lichaam je steeds meer in de steek laat, heel herkenbaar.
Het gaat bij jou wel akelig hard, hier gaat het ook langzaam steeds achteruit, jij ligt steeds wat stappen voor.
Je mag best verdrietig zijn, dat hoort er gewoon bij, maar hopelijk ook nog genoeg geniet momentjes voor het broodnodige evenwicht. Nog gefeliciteerd met de tweeling, nog iets wat we gemeen hebben, wij hebben ook een zoon die Max heeft, hij is 32 en gaat nu samenwonen. ’t is je van harte gegund om nog een hele tijd van de tweeling te genieten. Toi toi toi en hou vol !
groetjes Mien
Lieve Anna, je verhalen zijn verdrietig en roepen emoties op. de keerzijde is dat ze fantastisch geschreven zijn en ze laten jouw kracht zien en de positiviteit waarmee je in het leven staat. die kracht is zo beeldend beschreven dat ze als het ware op je af komt en je een helpende hand biedt waar nodig. bedankt lieverd voor al die prachtige verhalen die je met ons deelt.
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Max en Isa. kinderverjaardagen, of ze nu 5 of 21 worden, zijn bijzondere momenten in je leven.
groetjes Grada
Lieve Anna, wat ben je toch een kranige vrouw.
Veel liefs ook aan Jan en de kids,
Groeten Carolien
Beste lieve Anna,
Een collega attendeerde mij op jou blog.
( Zij vroeg zich af of ik de zuster (broeder dus) was met die zware stem ;-))
Wat een fantastische mooie blogs schijf je!
groet,
M
Ja dat was jij! 😁👍🏼