Het nieuwe jaar is begonnen. Kerstspullen zijn opgeborgen, nieuwjaarswensen oprecht gewenst. Ik zag verschrikkelijk op tegen deze feestdagen maar we hebben het goed gehad, anders, maar goed. Met kerst heerlijk met de hele familie naar mijn moeder, genieten! Oud en nieuw zouden we bij ons vieren met mijn moeder, zus, zwager en 4 van onze beste vrienden. Door de extreme mist zijn moeder, zus en zwager op de heenweg met gevaar voor eigen leven weer teruggereden want de A6 bleek niet te doen. Onze vrienden wonen in dezelfde wijk als wij dus safe. We hebben echt een topavond gehad. Lekker de top2000 aan en aftellen tot 12.00 uur. 5, 4, 3, 2, 1… ik barstte keihard in tranen uit en Jan en onze vrienden huilen mee. Na een minuut of 10, 20? redelijk hersteld, neem een slokje Cava, komen alle buren (die van het koken) binnen vallen. Iedereen snapt mijn emotie en zegt gelukkig niet: Gelukkig Nieuwjaar! Na een hoop geknuffel vertrekt deze gezellige inval weer en hebben we met z’n zessen daarna echt nog héél hard gelachen en werd het lekker laat.
De dag na kerst zijn kanjers Roland en Sjoerd onder de bezielende leiding van oppertopper André met de verbouwing van de badkamer begonnen! De hele bende die er twee en een half jaar geleden in is gezet lag er in één dag weer uit, er wordt keihard gewerkt. Ons huis is van boven naar beneden bedekt met een witte laag stof maar ik adem nog.
Het nieuwe jaar begint hobbelig en de eerste hobbel is thuiszorg. Mijn god, wat een drempel is dat maar het moet dus probeer ik weer te accepteren. Het lukt me gewoon niet meer om ’s-morgens de spieren aan te spannen die nodig zijn om rechtop te gaan zitten en mijn bed uit te stappen. De eerste keer dat ik dat merkte was ik eerst verbaasd maar bij poging nummer 5 wilde ik in paniek en woede het glas wat op mijn nachtkastje stond stuk gooien om de aandacht van Jan te trekken die al beneden was. Tel daarbij op je rug en je voeten afdrogen na het douchen, sokken en beha aantrekken en er is maar één conclusie: hulp vragen. Het is voor 4 dagen in de week, de andere dagen is Jan er in de ochtend. Dan moeten we ook wel weer lachen hoor, ik ben blij dat ik niet blind ben anders zaten mijn strings overdwars en mijn joggingbroek achterstevoren, maar inmiddels is hij er heel bedreven in! Ik heb ook aan Max gevraagd om mij een keer te helpen snel aan te kleden omdat ik haast had. Dat deed ie met liefde maar dat is toch ietwat ongemakkelijk voor een 20-jarige zoon. Ik hoor mezelf zeggen: “mijn stringetje lukt zelluf wel hoor!”. Hij sprak me niet tegen. Dus 2 januari was het zover. Mijn moeder kwam er gelukkig ook bij want ik wilde dit niet alleen doen. Ik heb even heel hard gehuild en gaf me toen maar over. Die meiden die dit werk doen moeten wel lief zijn toch? En dat was ook zo. Het is fijn dat je die hulp kunt krijgen.
Volgende hobbel is de plaatsing van de maagsonde waarvoor ik vandaag het ziekenhuis in ga, morgen geopereerd zal worden en hopelijk vrijdag weer naar huis mag. Ik wil het eigenlijk niet maar toch weer wel. Ik zie er behoorlijk tegenop en zal mezelf heel “patiënterig” vinden, misschien ook omdat ik nog nooit in het ziekenhuis heb gelegen. Dinsdag is m’n lieve nagelstyliste Cynthia geweest, beentjes zijn ook netjes geschoren want hé, moet er keurig bijliggen toch? Dit moet meteen ook maar even de laatste hobbel zijn voorlopig want dan wil ik weer leuke dingen gaan doen.
heel veel sterkte in het ziekenhuis en heel veel liefs voor jullie xxx groetjes Karin Loek
Sterkte de komende dagen met de operatie. Weer een fikse hobbel op deze hobbelige weg. Het is zonde dat de sonde “moet”, echter verstandige keus, mét sonde blijf je langer gezonder 😉 🍀🌞
Jemig, lieve Anna. Ik zit weer met tranen je blog te lezen. Wat een oneerlijke kutzooi allemaal….
Maar wat een powervrouw ben je! En wat een ontzettende lieve mensen heb je allemaal om je heen.
Hele dikke knuffel en veel sterkte voor de 9e ❤️🤗. Liefs, Irma
Hoi Anna,
Heb je blog weer met een lach , om de manier hoe je schrijft, en een traan gelezen . Heel veel sterkte morgen met de operatie. X
(Soort van buurvrouw van Martine)
Ik ken je zus ( ik heb er naast gewoond op de streek) en volg je blogs, lees ze niet allemaal omdat ik er verdrietig van wordt ( moet je nagaan hoe jij je moet voelen) wat ben jij sterk ( en nog steeds met humor) enorm respect hiervoor!! Zit nu met tranen in mijn ogen aan de keukentafel te lezen en vond dat ik een keer moest reageren, en je sterkte wil wensen ( wat ik eigenlijk iets leegs vind ik zou liever wat voor je willen doen) maar ik hoop dat je na je operatie even weinig hobbels tegenkomt en kan genieten van leuke dingen. X
Wat een hobbels en wat een liefde om je heen. Maar vooral wat een krachtig mens dat je dit zo wilt delen. Hoe confronterend is dit voor een lezer. Ik heb alleen je eerste blog gelezen omdat ik de link zag bij je zus las ik het nu weer. Wat een weg heel veel respect voor je openheid en wat wens ik je met al geliefden nog een lange fijne tijd 😘
Tjeetje Anna, het gaat wel hard bij jou, goed dat je toch de humor er weet in te houden en de hakken horen zeker op de foto. We wensen je morgen heel veel sterkte, het is toch steeds weer een stap die je moet zetten, want je blijft toch liever gewoon eten,
groetjes Mien Baeten
Bewonderenswaardig lees ik iedere keer je blog. We denken aan je hier lieve Anna! Veel succes in het ziekenhuis!
Lieverd, succes in het ziekenhuis. Dikke knuffel.
Liefs 🤗 en sterkte en wat goed van je
dat je die website nu online hebt!
Hi Anna,
Zoveel respect voor jou!!! Sterkte met de operatie. Fijn dat je je verhalen wilt delen. Liefs, Miranda
Ach, ach, meid, wat komt er toch veel op jou en je gezin af. Gelukkig kunnen jullie samen huilen en lachen.
Fijn dat er aan de badkamer gewerkt wordt.
Nu dan weer de sonde. Ik heb bij Dick gemerkt dat het een gedoe is, maar dat hij er wel baat bij heeft. De calorien komen in iedere geval binnen.
Heel veel sterkte met alles. Liefs
Wat een eerlijk verhaal. Ben er stil van. Dit is de zoveelste blog die ik van je lees. Ik ken je niet en jij mij ook niet maar ik voel me wel verbonden. De hele tijd denk ik aan “You have got play the hand that’s dealt you”. En ja, het leven is niet eerlijk. Dat zien we maar weer. Sterkte, kanjer.
Lieve Anna,
Al enige tijd lees ik je blogs met veel bewondering en enorm veel respect voor jou, je gezin en verdere familie.
Lang geleden werkten we samen bij Trip en vond ik je een geweldig mens. Zo erg dat jou dit overkomt. Ondanks dat ik je blogs steeds met tranen in m’n ogen lees, moet ik ook lachen om je geweldige humor. Heel knap dat je dit kunt terwijl je alleen maar moet inleveren. Echt petje af! Het liefst kom ik je een dikke knuffel geven, maar goed, daar zit jij natuurlijk niet op zit te wachten:) Dan maar via deze weg….
Heel veel sterkte morgen, denk aan jou
Lieve Anna,
Je kent mij niet, maar ik lees al een tijdje mee en herken veel. Gelukkig niet bij mijzelf, maar mijn 30 jaar geleden heb ik mijn om verloren aan ALS. Zij woonde bij ons in huis, dus ik heb dit proces als kind van heel dichtbij meegemaakt. Een heel klein beetje weet ik dus waar jij doorheen gaat. Je hebt geen keuze, helaas, maar ik heb zoveel bewondering voor hoe jij hiermee omgaat! Heel veel respect voor jou en de mensen om je heen! Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe, ook nu je in het ziekenhuis bent. Dat je nog maar heel veel mooie momenten mag hebben met alle mensen die je lief zijn.
Heel veel sterkte Anna en Jan en de rest van de familie
Ik vind je echt een kanjer