Alles lijkt dubbel zo hard binnen te komen. Als ik iets leuk vind, moet ik héél hard lachen (wat debiel klinkt want je stembanden zijn verbonden aan spieren en tja, ook die worden niet overgeslagen). Als ik iets moois zie of hoor, raak ik zwaar ontroerd (zelfs bij de nieuwe kerstcommercial van John Lewis met Edgar het Draakje), en als ik verdrietig ben, en dat ben ik toch ook elke dag, stromen de tranen zo hard dat ik van zakdoekjes maar over ben gegaan op keukenrollen. Misschien dat mijn lichaam in de pakken-wat-je-pakken-kunt modus zit, of ik hang zo hoog in mijn emoties omdat ik nog steeds vind dat ons één van de ergste dingen is overkomen die je maar kunt bedenken. Ik denk zelf het laatste.
Voor Jan begon het ook allemaal wat te veel te worden. Zorgen voor en vooral om mij, zijn werk, het huishouden, koken. Hij klaagt niet maar we merkten het wel. Dus elke week hulp in de huishouding geregeld, mijn moeder komt elke donderdag, kookt o.a. en blijft uiteraard ook eten (supergezellig!) en Max en Isa koken elk ook allebei 1 keer in de week (heerlijk!). Ik hoop dat het je een beetje lucht geeft schatje!
Een aanpassing is waar ik ook heel blij mee ben, was dat de afgelopen weken mijn kapster en (nieuwe) nagelstyliste de moeite namen om naar ons huis te komen en er mede voor zorgen dat ik er wel een beetje uit blijf zien. Vriendin Monique vroeg of ik dat niet een dingetje vond, weer voor iets niet het huis uit komen? Nee, laat dat nou iets zijn waar ik totaal niet mee zit! Superblij met deze oplossing want het gaat gewoon echt niet meer en hebben jullie naar buiten gekeken? Veel mensen die ik spreek zijn strontverkouden of grieperig en ik heb bij vriend Dick gezien wat dat kan betekenen voor ons. Ik sla graag even over.
Waar ik wel graag voor de deur uit ben gegaan was voor de fotoshoot door mijn zus in haar studio van mijn nieuwe project. Een t-shirt lijn voor mensen in een rolstoel (en erachter). Samen met vriendin Daniëlle was het prototype “Rolmodel” al bedacht maar nu neemt het toch serieuze vormen aan. Ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en Leontien (die ook mijn website voor deze blog heeft gemaakt) maakt ook de webshop. Ik merkte dat ik, toen ik de eerste keer in ‘het ding’ zat, ik het gevoel kreeg een statement te willen maken. Waarschijnlijk puur uit onzekerheid maar dat maakt niet uit. Hierover pratend met Daniëlle, waar ik al jaren (vaak zwarte) humor mee deel, kwamen we op het idee van deze shirts en rolden er al een paar toffe teksten uit. Het idee even rondgetoeterd bij verschillende vrienden en de eerste 14 shirts staan op de rol. Ik hoop met een week of 2 volledig online te zijn. Dit geeft me positieve energie.
Graag deel ik nog even de spraakverwarringen van de week: op de vraag wat ik voor groente wil antwoord ik: “doperwtjes met worteltjes” waarop mijn antwoord verbaasd wordt herhaald: ”poffertjes met worst??”. En als Jan vraagt wat ik van de visboer wil zeg ik enthousiast ” een lehhehbehje!”. Gelukkig komt ie thuis met een lekkerbekje.
BIKKEL 😘
100.000 knuffels tot onze volgende date.
xxx
💝💝💝💝💝💝💝
💗💗💗😍🥰😥🌹
❤
Wat beschrijf je het toch weer humorvol en helaas realistisch! Sorry dat ik niet in de droomvlucht durfde……..Blij ik dat ff langs was bij jullie en je zag er prachtig uit en tof vd tshirts! Ps: als ik nu de wc doortrek gaat bij de buren het licht aan, hoe is dat bij jullie? Jan: je kan het!!!!!!Tot snel🥰🥰
Lieve Anne,
Een oester maakt van zijn probleem een parel, maar wat heb jij al een pareltjes geschreven! Wat is het zwaar voor jou en je naaste omgeving. Toch lukt het je om nog de leuke dingen te zien die wel kunnen. En nu dan een T-shirt lijn!
Je blijft ons verbazen! Veel succes daarmee.
Liefs Enne en Gerda
Lieve Anna, ik blijf het geweldig vinden hoe je met alles omgaat en erover schrijft. Je ziet er prachtig uit!! (Je weet ik hou ervan!!)
Geniet nu van het weekend met z’n allen en ik zie je volgende week!!
XXX
Die shirts!!!! Geweldig!! Dat kan niet anders dan dat dat een succes gaat worden. 🙂
Wederom een mooi blog. Wat zijn jullie een sterk gezin.
Powervrouw🥰 succes met je Tshirt lijn
Respect lieve Anna. De lijn wordt vast een succes. Denk aan jullie! ♥️
😁 mooi van je T-shirt Line ik ben reuze benieuwd. 😘
❤️ tot volgende week ❤️
Hey lieve Anna,
Goed oud Hollands gezegde: “Van de nood een deugd maken!! ” Volgens mij heb jij dat wel een beetje in je DNA die wijsheid. Die T-shirt lijn is absolutely fab! Ik weet zeker dat dit een mega hit gaat worden…..en ik denk dat jullie international moeten gaan denken…..de wereld is wel klaar voor dit soort tongue in cheek of is het meer ‘in your face’ humor. Het zien van deze rolling boys en girls in deze T-shirts gaat menig mens een giga grinnik of grijns ontlokken. Je kunt ze letterlijk niet (meer) over het hoofd zien! Way to go Anna!!
Tegelijkertijd kan ik me zo goed voorstellen dat je bakken met tranen huilt….en zoals jij zegt ‘hoog in je emoties’ zit…..nogal wiedes….want het is gewoon ook zo……wat jullie overkomen is ook absoluut en totaal K. En het is ook heel veel……en voor jullie allemaal …want het gebeurt inderdaad jullie, niet jou alleen. Je ontkomt er niet aan…..je loopt er ook niet voor weg…..maar brullen mag, of het nu van het huilen of lachen is……BRUL er maar lekker op los…uiteindelijk ben je ook een de Leeuw!!
❤
Lieve Anne,
Jou optimisme houd je naasten “op de been”.
Pakkende teksten op de T-shirts.
Sterkte voor allen.
Ja topper! Ik wil ook wel graag zo’n T-shirt!
Dank voor je mooie blog! ❤️😘
Bij het lezen van jouw teksten, welke zo puur en eerlijk zijn, bedenk ik mij dat iedereen deze zou moeten lezen.
Jouw realistische manier van schrijven zet mensen aan tot (na)denken. Heb je er wel eens aan gedacht om jouw teksten te bundelen?
P.s. Te gek die T-shirts!
Lieve Buffy,
Dank je wel voor dit mooie compliment. Ik zou het mooi vinden als ze uiteindelijk voor mijn familie verzameld zouden worden. Misschien, als het er genoeg zijn en de behoefte is er, zou het een eer zijn als ze ook voor iedereen gebundeld worden! ❤
Helemaal eens, Buffy…dit zou in boekvorm uitgegeven moeten worden! Ik durf te wedden dat er mensen zijn die net als jij, Anna, plotseling geconfronteerd worden met een diagnose en denken WAT NU? Jouw blog levert een weliswaar uiterst persoonlijk verslag van de ups and downs ….met een flinke dosis galgenhumor…..maar jij laat zien dat er wel degelijk ‘leven’ is na de diagnose. Beperkt ?…maybe…..in levenstijd en stijl……maar je het is klip en klaar dat je jezelf niet compleet hoeft te verliezen. Ik vermoed dat een dergelijk boek heel veel mensen en hun familie /vrienden een beetje hoop zou kunnen bieden.
lieve Anna,
ik lees gretig jouw blog en ik vind dat je alles zo prachtig beschrijft. Ondanks ik jou maar een aantal dagen meemaakte op onze Andalusië-reis heb ik het gevoel dat ik jou al heel lang ken. De T-shirten zijn een heel tof idee.
Je bent een kanjer!
groetjes, Kathleen (uit Wetteren-België)
Pffff lieve Anna,
Wat schrijf je mooi!
Weet niet wat te zeggen alleen dat we toch iedere keer je blog lezen en het zo ontroerend, grappig en verdrietig tegelijk vinden.
Mijn God wat een vreselijke ziekte waar jij en je dierbaren mee te stellen hebben.
We wensen jullie alle liefde, kracht en sterkte toe😘
Dank jullie wel lieverds! Fijn dat jullie meelezen <3