Blog #15

Deze week zijn we heerlijk in ons zo geliefde Andalusië geweest samen met vrienden Ed en Linda. Mijn buurvrouwen grapten al dat ik volgende week met hen maar ergens heen moet want “blijkbaar moet Anna om de week op vakantie” 😊. Ik voel daar wel wat voor maar helaas.

We vlogen redelijk vroeg vanaf Eindhoven dus hebben we de nacht ervoor geboekt in een prima Fletcher hotel daar. Lekker gegeten, mooie (aangepaste) kamer en na een vroeg ontbijt richting vliegveld. We waren heel benieuwd of het met de speciale assistentie van Ryanair net zo goed geregeld is als bij KLM/Air France en dat was zo. Ook hier niet in de rij, super vriendelijke mensen en hoppa het vliegtuig in. Ik merk dat ik begin te wennen aan het feit dat mensen naar me kijken en ben me ervan bewust dat ik zoveel mogelijk m’n rug recht en terugkijk.

Ook in Málaga gaat alles prima en o wat is het heerlijk om de warmte te voelen. Het blijft de hele week boven de 30 graden dus verwennerij. Het is fijn om samen te ontbijten, te zonnen, te lachen, Malibu Cola te drinken en te relaxen. Wanneer Ed en Linda de tweede dag even naar beneden zijn om bij de zee te kijken en een duik te nemen in het zwembad geeft Jan me een kus en zegt: Je gaat lekker hè schatje?”. Ik begin vreselijk te huilen en Jan is tegelijkertijd verbaasd en geschrokken, en dat snap ik. Ik leg uit dat ik het inderdaad zo verschrikkelijk naar m’n zin heb en als er dan zo’n blijk van liefde overheen komt, is daar weer het besef dat ik van dit alles afscheid moet nemen. En daar raak ik nooit oké mee.

Vlak voor we vertrokken ontving ik de IPad met spraakassistentie app dus die gooide ik in de koffer om het een beetje uit te proberen. Samen met Linda pak ik het ding erbij en beginnen we met een stem uit te zoeken. We kiezen voor ‘Jasmijn’, een vrolijke stem maar het blijft natuurlijk een computerstem. Vervolgens kun je ‘voorkeur zinnen’ invoeren, zinnen die je vaak gebruikt. Wat is in hemelsnaam een zin die je vaak gebruikt? Na een uurtje klooien vraag ik me af wat de toegevoegde waarde is ten opzichte van Whatsapp en worden we een beetje melig. We proberen alle andere stemmen uit en zo gooi ik er nog wat zinnetjes uit. Nadat ik met zware mannenstem ‘Max’ nog een Malibu Cola vraag, veranderen we hem maar snel terug want dit klinkt natuurlijk minder sexy dan ‘Jasmijn’.

Op de één na laatste dag komen Sjoerd en Martine, omdat ze hier een foto opdracht heeft, aan in Málaga en verblijven 20 minuten verderop. ’s-Avonds komen ze naar ons toe en gaan we gezellig met z’n allen eten. Vorig jaar is dit ons ook gelukt, toen was ze samen met Petra. Altijd leuk om elkaar ook daar te treffen!

Net voor de vakantie kreeg ik een mooi bericht van Gladys van den Munckhof. Degenen die Say Yes To The Dress kijken kennen haar misschien. Zij leest mijn blogs en haar moeder vecht ook tegen ALS. Zij verwoordt heel goed hoe je je als familie/vriend(in) compleet machteloos voelt in de strijd van je geliefde. Om daadwerkelijk iets te doen organiseert zij in januari ter ere van haar moeder een grote benefietavond met bekende en minder bekende Nederlanders om geld in te zamelen voor de stichting. Ik word heel warm van alle initiatieven om me heen om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van HET medicijn. Denkend aan collega Kelly en haar Nijmeegse Vierdaagse, collega Edward en zijn marathon, buren en dochter met hun Meeloop Vierdaagse, de inzamelingen bij verjaardagen. Bekijk hier de promo vlog van Gladys. Ik ga er alles aan doen om daarbij te kunnen zijn.